Matt McCormick นักเล่นสโนว์บอร์ดโอลิมปิกเริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในภูเขาเมื่อไม่กี่ปีก่อน
ตอนแรกมันเป็นแค่หิมะที่กำลังจะมาในช่วงปลายปี แล้วก็ค่อย ๆ มาอีกครั้ง และอีกครั้ง หิมะไม่ได้น้อยลงเสมอไป แต่ปริมาณตลอดฤดูหนาวนั้นคาดเดาได้น้อยกว่าที่เคยเป็นมามาก เขากล่าว
“ปัญหาก็คือมันทำให้สิ่งต่าง ๆ เช่นหิมะถล่มโดดเด่นขึ้นและภูเขาก็กลายเป็นอันตรายมากขึ้น” เขากล่าว “สโนว์บอร์ดเป็นกีฬาที่อันตรายอยู่แล้ว และมันก็ทำให้อันตรายมากขึ้น ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ”
ตั้งแต่โอลิมปิกฤดูหนาวไปจนถึงวันหยุดเล่นสกี กีฬาบนหิมะกำลังถูกคุกคามเนื่องจากอุณหภูมิโลกที่เพิ่มสูงขึ้น
McCormick กล่าวว่า “จากมุมมองของการแข่งขัน เป็นเรื่องที่น่ากังวล แต่แม้แต่นักเล่นสโนว์บอร์ดที่แข่งขันกันก็อาจกล่าวได้ว่านั่นเป็นเพียงมุมเล็กๆ เท่านั้น”
ไม่มีใครกังวลว่าจะมีการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในปี 2026 หรือไม่ แต่จะยังมีภูเขาให้ขี่ในปี 2030 หรือไม่”
อันตรายบนภูเขา
Robbie Phillips นักปีนเขามืออาชีพก็กังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพในภูเขาเช่นกัน
เขา ปีนขึ้นไปทางทิศเหนือของ Eiger ในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ในฤดูร้อนปี 2015 เมื่อไม่มีน้ำแข็งเลย เมื่อพิชิตครั้งแรกในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2481 เป็นการปีนเต็มรูปแบบในฤดูหนาว
Phillips กล่าวว่าหน้าต่างสำหรับการปีนเขาในฤดูหนาวระหว่าง ปีได้แคบลงอย่างมากซึ่งสร้างปัญหาของตัวเอง
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหราชอาณาจักร ผู้คนจำนวนมากเดินทางค่อนข้างไกลเพื่อไปปีนเขาในฤดูหนาว” เขากล่าว “เนื่องจากสภาพการณ์เริ่มแปรปรวนมากขึ้น ผู้คนมักจะเสี่ยงที่จะออกไปปีนเขาเมื่อสภาพอากาศไม่สมบูรณ์แบบ นั่นอาจเป็นหายนะได้
” การตัดสินใจขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล แต่เพราะมีวันที่ดีน้อยลง ผู้คนมักจะเสี่ยงมากกว่าที่จะออกไปที่นั่นและปีนขึ้นไป ดังนั้นจึงน่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นอีก”
รีสอร์ทต่างๆ เผชิญกับความท้าทาย
ของรีสอร์ตตากอากาศฤดูหนาวทั้งห้าแห่งในอนาคตของสกอตแลนด์ ซึ่งทั้งหมดต่ำกว่า 2,000 เมตร ซึ่งหมายความว่ารีสอร์ทเหล่านี้มีความเสี่ยงที่หิมะจะตกน้อยลงเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้น
รายงานโดย Climate Coalition คาดการณ์ว่าอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น 2-4C อาจทำให้อัตราหิมะตกในฤดูหนาวลดลง 60% ภายในปี 2080 การคาดการณ์ในปัจจุบันบางส่วนทำให้โลกมีอุณหภูมิสูงขึ้น 2.7 องศาเซลเซียส
สกีรีสอร์ทในสกอตแลนด์กำลังเผชิญกับความท้าทายเนื่องจากฤดูหนาวที่คาดการณ์ได้น้อยกว่า ด้วยกลยุทธ์สิ่งอำนวยความสะดวกระดับชาติของสโนว์สปอร์ตสกอตแลนด์ แนะนำให้รีสอร์ททั้งห้าแห่งควรลงทุนในโรงงานผลิตหิมะเพิ่มเติม
แต่หิมะเทียมต้องการน้ำปริมาณมาก ซึ่งมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม เช่นเดียวกับพลังงานจำนวนมากที่จำเป็นสำหรับกระบวนการ ซึ่งบางครั้งก็มาจากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล มันเป็นวงจรอุบาทว์
Cairngorm Mountain (Scotland) Limited ซึ่งเป็นบริษัทที่บริหารรีสอร์ทบนภูเขาที่มีชื่อเดียวกัน บอกกับ BBC Scotland ว่าพวกเขาตระหนักถึงผลกระทบของหิมะเทียม แต่กำลังทำงานเพื่อให้ “มีความยั่งยืนมากขึ้น”
อุตสาหกรรมสกีมีมูลค่า 30 ล้านปอนด์สำหรับเศรษฐกิจของสกอตแลนด์ และสนับสนุนงาน 634 ตำแหน่ง ส่วนใหญ่อยู่ในชุมชนชนบท เช่น Aviemore การขาดหิมะบนภูเขาทำให้ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองทั้งเมืองตกอยู่ในความเสี่ยง จากนั้นก็มีปัญหาในการเข้าถึงด้วยเช่นกัน
กีฬาฤดูหนาวมีราคาแพงอยู่แล้ว และรีสอร์ตที่ถูกกว่าซึ่งต่ำกว่า 2,000 ล้าน หิมะที่สูญเสียไปหมายถึงจุดหมายปลายทางที่สูงกว่าและพิเศษกว่าในยุโรปจะเป็นตัวเลือกที่น่าเชื่อถือมากขึ้นสำหรับผู้ที่สามารถซื้อได้เท่านั้น
นักกีฬาเป็นผู้นำการต่อสู้
ในขณะที่รีสอร์ทและหน่วยงานกำกับดูแลกำลังเผชิญกับภัยคุกคามที่มีอยู่ซึ่งต้องเผชิญกับกีฬาฤดูหนาว นักกีฬาที่เป็นผู้นำการต่อสู้กลับ
Protect our Winters (Pow) เป็นองค์กรการกุศลที่ก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในสหรัฐอเมริกา แต่ปัจจุบันเข้าถึงได้ทั่วโลกซึ่งพยายามควบคุมเสียงของนักกีฬาเพื่อกดดันรัฐบาลและภาคธุรกิจให้ดำเนินการเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมากขึ้น
ส่วนใหญ่คือการศึกษา นักกีฬาต้องผ่านหลักสูตรความรู้เรื่องคาร์บอน ดังนั้นพวกเขาจึงมีความมั่นใจที่จะมีส่วนร่วมกับแฟนๆ ผู้สนับสนุน และนักการเมืองในประเด็นด้านสิ่งแวดล้อม
“เราทำงานร่วมกับชุมชนของเราเพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับปัญหาต่างๆ” Lauren MacCallum ผู้จัดการทั่วไปในสหราชอาณาจักรของ Pow อธิบาย “ไม่ว่าจะเป็นเงินบำนาญของหน่วยงานในท้องถิ่น การสกัดจากทะเลเหนือ หรือพลังงานและการเงิน
“ถ้าเราสามารถให้ชุมชนและอุตสาหกรรมของเรารับรู้ ได้รับการศึกษา และมีอำนาจในการดำเนินการกับปัญหาเหล่านี้ เราก็สามารถบีบให้เป็นไปตามนโยบายได้ ฉันเดาว่าทำไมเราถึงมองว่าเป็นแบบอย่างที่มีประสิทธิภาพ ถ้าคุณไปพูดคุยกับรัฐมนตรีและเป็นเพียงเสียงบรรยากาศเดียวกันตลอดเวลา การเพิกเฉยจะง่ายกว่าทุกครั้ง”
ทั้ง McCormick และ Phillips ทำงานร่วมกับ Pow และ เห็นด้วยกับวิธีที่ดีที่สุดที่พวกเขาและคนอื่นๆ สามารถบังคับเปลี่ยนแปลงได้คือผ่านกระบวนการลงคะแนนเสียงในระบอบประชาธิปไตย การติดต่อกับสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของคุณ และการมีส่วนร่วมกับผู้อื่น
นั่นก็เท่ากับการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในชีวิตของพวกเขาเอง รวมถึงที่ที่พวกเขาอาจเลือกใช้หรือลงทุนด้วยเงินของพวกเขา แต่ในฐานะนักกีฬาที่เดินทางโดยเครื่องบินเพื่อแข่งขันและเดินทางไปทั่วประเทศ พวกเขามักถูกกล่าวหาว่าหน้าซื่อใจคด
“มันเป็นสิ่งที่ท้าทายในการจัดการ เพราะมันเกิดขึ้นค่อนข้างสม่ำเสมอ” ฟิลลิปส์กล่าว
“แต่ฉันคิดว่าแทนที่จะทำร้ายผู้คนในการกระทำของแต่ละคน เราควรพยายามสนับสนุนให้ผู้คนทำการเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นระบบ เรียกร้องให้รัฐบาลและภาคธุรกิจต่อสู้เพื่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ [ปัญหา]”
แม็คคอร์มิกเห็นด้วย “ฉันเข้าใจดีว่ามันมาจากไหน แต่ปัญหาก็คือ ถ้าคุณทำตามความคิดนั้นจนได้ข้อสรุปที่สมเหตุสมผล ทุกคนก็ไม่ควรทำอะไรเลย
“ถ้าทุกคนนั่งเฉยๆ แล้วชี้นิ้วเข้า เราจะไปไม่ถึงไหน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ ที่ผู้คนสามารถทำในสิ่งที่พวกเขารับรู้ได้”
แม้จะมีความท้าทาย McCormick ก็ยังดีที่กีฬาของเขาสามารถกอบกู้ได้
“ผมมีความหวังอย่างแน่นอน” McCormick กล่าว “ฉันค่อนข้างแน่ใจว่ามันจะรักษาไว้ได้ แต่มันจะยากขึ้น นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันกลัวว่ามันจะยากขึ้นสำหรับฉันในระยะสั้นและคนรุ่นอนาคตในระยะยาว”
เคลลี่กัลลาเกอร์ ฤดูหนาวพาราลิมปิคชนะเลิศเหรียญทองประกาศลาออกในการเล่นสกี
Kelly Gallagher ผู้ชนะเลิศเหรียญทองพาราลิมปิกฤดูหนาว ยอมรับว่าเป็นเรื่องแปลกที่ต้องบอกลาบางสิ่งที่ “ทำให้ฉันเจ็บปวดและตื่นเต้นมาก” หลังจากประกาศลาออกจากการเล่นสกี
นักสกีผู้พิการทางสายตา แชมป์พาราลิมปิกฤดูหนาวคนแรกของสหราชอาณาจักร ตั้งเป้าไปที่การแข่งขันอีก 1 เกม
อย่างไรก็ตาม เธอมีกำหนดจะคลอดบุตรคนที่สองในช่วงเวลาที่ปักกิ่งเกมส์เริ่มในวันที่ 4 มีนาคม
“ฉันคิดว่ามันแปลกหลังจากหลายปีมานี้” กัลลาเกอร์วัย 36 ปีกล่าว
“มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญ ฉันคิดว่าฉันแข่งมา 12 ปีแล้ว และมีคนที่อยู่กับฉันตลอดการเดินทางครั้งนั้น ดังนั้นจึงเป็นเรื่องแปลกที่จะบอกลาบางสิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวดและตื่นเต้นไปพร้อมๆ กัน”
Gallagher ได้รับรางวัลเหรียญทองในประเภท super-G ที่ Sochi Games ในปี 2014 เมื่อชาว Bangor และ Charlotte Evans ไกด์ของเธอ ทำเวลาได้ 1 นาที 28.72 วินาที
เธอยังเป็นผู้ชนะเลิศการแข่งขันชิงแชมป์โลกหลายคนด้วย แต่ในขณะที่เธอบอกว่าอาชีพการงานของเธอคือ “สิทธิพิเศษและการผจญภัย” เธอยอมรับว่าเธอจะไม่พลาดความลำบากที่ต้องเดินทางหรือเสี่ยงชีวิตเมื่อต้องแข่งขันบนหิมะ
กัลลาเกอร์ซึ่งเป็นนักกีฬาคนแรกจากไอร์แลนด์เหนือกล่าวเสริมว่า “เป็นการดีที่จะบอกลาการถ่ายน้ำหนักทั้งหมดในประเทศต่างๆ ของยุโรป และตื่นนอนตอนเช้าและเสี่ยงตัวเองอย่างหนักเมื่อต้องลงแข่ง” เพื่อแข่งขันในพาราลิมปิกฤดูหนาว
“เป็นเรื่องดีในทางหนึ่ง แต่ก็เศร้าที่การแข่งสกีในบทนั้นจบลงแล้ว เพราะฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะเป็นนักแข่งสกี แต่แล้วการบอกลามันเป็นส่วนสำคัญในตัวตนของคุณเพียงแค่ปล่อยวาง”
‘ทุกประตูที่เปิดออก ฉันวิ่งผ่าน’
เมื่อถูกขอให้ไตร่ตรองถึงความสำเร็จของเธอ กัลลาเกอร์กล่าวว่า “มันเกือบจะเหมือนกับอีกโลกหนึ่งที่มันเป็นอีกคนหนึ่ง
” อย่างที่ฉันพูด ฉันไม่ใช่เด็กที่คิด การเป็นนักแข่งสกีหรือนักแข่งฟุตบอลโลก มันเป็นการผจญภัยที่ทุกประตูที่เปิดออก ฉันวิ่งผ่านมันและสนุกกับความสนุกและสปินที่ฉันอยู่
“ตอนนี้เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ฉันเดาว่าน่าจะมี ‘ฉันจะทำอย่างไรตอนนี้’
“ที่บ้านของฉันมีเหรียญทองและมีการแข่งขันที่ฉันคิดว่าชอบมาก แต่อาจไม่ใช่งานริบบิ้นสีน้ำเงิน
“มีช่วงเวลาที่น่าทึ่งบ้าง แต่ก็มีช่วงเวลาที่น่าเศร้า เช่น การบาดเจ็บ การเมืองมากมาย ปัญหาด้านเงินทุน สิ่งต่างๆ ที่มักจะอยู่ข้างหลังนักกีฬา”
“มีหลายอย่างที่ต้องทำ ดังนั้นฉันต้องใช้เวลาสักครู่ในการดำเนินการจริงๆ
กัลลาเกอร์ซึ่งเป็นโรคเผือกที่เกี่ยวกับดวงตา ซึ่งส่งผลต่อเม็ดสีในเส้นผม ผิวหนัง และดวงตาของเธอ เธอเริ่มเล่นสกีเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 17 ปี และไปถึงจุดสูงสุดของการเล่นกีฬาที่สนาม Rosa Khutor ในเมืองโซซี
อย่างไรก็ตาม เมื่อเดินทางไปรัสเซียโดยมีเป้าหมายเพื่อคว้าเหรียญทอง 5 เหรียญ เธอยอมรับว่าไม่ได้ชื่นชมความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของเธอจนกว่าเธอจะกลับบ้าน
“ฉันยังจำความโล่งใจของการชนะได้จริงๆ” เธอกล่าว
“โซซี ฉันกำลังจะคว้าเหรียญทองห้าเหรียญในหัว นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังจดจ่ออยู่ ดังนั้นจริงๆ แล้วมันเป็นความผิดหวังครั้งใหญ่สำหรับฉันเป็นการส่วนตัว
” จากนั้นเมื่อฉันกลับถึงบ้าน ทุกคนก็ฉลองกับฉันด้วยเหรียญทอง ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนแรก และมันเป็นเรื่องใหญ่มาก
“มันช่วยให้สมาชิกรุ่นน้องในทีมพัฒนาในแง่ของเงินทุนและการตั้งค่า มันทำให้ลูกบอลกลิ้งไปในทางนั้น ดังนั้นฉันจึงชอบมองย้อนกลับไปและตระหนักว่านี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของคนอื่น”
Kelly Marie Gallagher เป็นนักสกีชาวอังกฤษและเป็นนักกีฬาคนแรกจากไอร์แลนด์เหนือที่เข้าแข่งขันในพาราลิมปิกฤดูหนาว Gallagher คว้าเหรียญทองพาราลิมปิกฤดูหนาวครั้งแรกของสหราชอาณาจักรระหว่างการแข่งขัน Sochi 2014
Gallagher เกิดเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 1985 และเติบโตใน Bangor ทางตอนเหนือของ County Down พ่อของเธอ Patrick Gallagher เป็นนักบินของสายการบิน เธอสำเร็จการศึกษาด้านคณิตศาสตร์จากมหาวิทยาลัยบาธ
กัลลาเกอร์เป็นโรคเผือกเกี่ยวกับดวงตา มีความบกพร่องทางสายตา และแข่งขันกับไกด์ที่มองเห็นได้ ในการแข่งขันกีฬาฤดูหนาวที่นิวซีแลนด์ประจำปี 2552 ที่กัลลาเกอร์ ซึ่งแข่งขันกับไกด์แคลร์ ร็อบบ์ คว้าเหรียญทองในการแข่งขันสลาลอมยักษ์ระดับนานาชาติครั้งแรกของเธอ
เธอได้รับเลือกให้เข้าร่วมทีมอังกฤษในพาราลิมปิกฤดูหนาวปี 2010 ในเดือนกุมภาพันธ์ 2010 Gallagher ได้รับทุนจากโครงการสนับสนุนนักกีฬา Sport Northern Ireland และได้รับการสนับสนุนจาก Sports Institute for Northern Ireland และยังได้รับการสนับสนุนจาก Disability Sports NI
กัลลาเกอร์เป็นหนึ่งในเจ็ดนักเล่นสกีของบริเตนใหญ่ในพาราลิมปิกฤดูหนาวปี 2010 และกลายเป็นนักกีฬาคนแรกจากไอร์แลนด์เหนือที่เข้าร่วมการแข่งขันพาราลิมปิกฤดูหนาว ในการแข่งขันกีฬาสลาลอมและสลาลมยักษ์สำหรับนักกีฬาที่มีความบกพร่องทางสายตา เธอจบอันดับที่หกในสลาลอม แต่ได้อันดับสูงสุดของทีมอังกฤษ โดยพลาดเหรียญรางวัลเพียงอันดับเดียว และ 3.36 วินาทีในสลาลมยักษ์
